Posts

'Skip the cow'

Afbeelding
  Dat we yn nuvere tiden libje, mei gjin ferrassing mear wêze. De refleks fan de ûnwissigens uteret him ûnder oare yn de ferûnderstelling dat ‘wy’ ynvestearje moatte soenen yn in nije wapenwedrin, nei foarbyld út de kâlde oarloch. Dy dwaze ferûnderstelling hat ús magazinen fol mei nukleêre bommen opsmiten dy’t gjin inkel woltinkend minske nei Hiroshima en Nagasaki ea wer brûke sil. It is in samling fan eangst, in yn it foar al mislearre foarm fan kontrôle sykje, mar hopeleas oanklaud wêze mei de útkomst fan dat krewearjen.   Efkes synysk: Yntiids is de wrâldbefolking tige goed dwaande himsels ûnmooglik te meitsjen, de oantallen Homo Sapiens sil yn in relatyf koart skoft mei 40% tanimme. Fan 2010 oant 2050 komme der 3 miljard hongerige opfretters by, totaal sille der dan rûchwei 10 miljard op dizze earme ierdbol omstappe/ride/fleane/ite/drinke/konsumearje/sporte/fjochtsje/en net te ferjitten nei in lytse 90 jier wer deagean.   Noch even synysk: Dat liket in hiele soad om ûnder d

Russen

Afbeelding
  Dizze wike wie it twa jier lyn dat de oarloch tusken de twa tige oan elkoar besibbe buorfolken Ruslân en Oekraïne begûn. In oarloch dêr’t je fan alles fan fine kinne en ien dy’t spitich genôch noch wolris jierren duorje kin. It liket wol as is de opsje ‘ûnderhannelje’ noch by net ien opkaam, wylst dat fansels de iennichste wei nei in oplossing is.   Hawar. Der binne inkel ferliezers, útsein in soadsje opportunisten dy’t it kredo ‘never waste a good crisis’ ek dizze kear wer as liifspreuk brûke. De ynternasjonale wrâld hie yn ien klap syn âlde trouwe mienskiplike fijân werom, ‘de Russen’. Lekker oersichtlik, sy binne it kwea en wy binne goed. Dat op de nasjonale Nederlânske TV iepenlik sein wurdt dat nijs yn de westerske media krekt like goed yn in bepaalde ‘winsklike rjochting’ stjoerd wurdt as dat se dat fan út it Kremlin dogge, it binne mar rimpels yn de fiver fan de oertsjûging dat wy it morele stopjern útfûn ha.   Tink hjir ris oer nei: Se ha der sels in wurktitel foar: I

Artificial Intelligence brûke as moreel kompas

Afbeelding
Justerjûn yn Thialf frege immen my oft ik noch drok oan it skriuwen bin. Ik skodholle en moast tinke oan wat ik dêr oer skreaun ha. Dus eins skriuw ik soms noch wol wat.   De lêste tiid bekrûpt my mear en mear it gefoel dat wy live tsjûge binne fan it begjin fan de omkearde evolúsje. It sil net lang mear duorje, dan binne wy foar in part ôfhinklik fan A.I. omdat it minskdom sels net mear neitinke kin en eins ek net mear de lust hat om dat te dwaan. Reklame op TV ropt: ‘originality is overrated’. Dus orizjinaliteit wurdt oerskatten. Kopiearje is better, sa sizze de hippe marketeers fan Etoro . Mei oare wurden, tinkers, filosofen, frijbûtsers, keunstners en skriuwers dy’t sels mei oplossings komme binne net mear nedich. Nimmen giet der tsjinyn, nimmen klaget ditsoarte bedriuwen oan, alles wurdt mar gewoanwei foar wierheid oannaam. Gjin wûnder dat A.I. net folle tiid nedich ha sil om de toutsjes yn hannen te nimmen. O, A.I. stiet foar Artificial Intelligence, of wol keunstmjittige yntel

'Ze lachen weer'

Afbeelding
Wy ha twa hinnen en dy moasten nij foer ha. Der is gjin aai sa lekker as dy fan jo eigen hin, want dy krije ek alle grien en bôle dat wy oer ha. Lekkere donkere djerren, dus. Omdat in hinneboer wol wit dat dy bisten net goed oer feroarings kinne, helje ik harren iten altyd by deselde winkel. In winkel dêr’t wy yn corona-tiid gewoan hinne koenen en der gjin deastraf op stie as je gjin kapke foar de snút hienen. In winkel mei gewoane minsken foar gewoane minsken. (Ik wit dat der no al guon tige dogende lêzers razend lilk wurde, mar dat kin my lekker neat ferhippe 😊 )   Goed, hinnefoer.   De dame achter de baly tikke de skea yn op de kompjûter en ik betelle. It is it soarte winkel dêr’t je sels de sek mei biks út it magazyn helje, gewoan omdat jo achten wurde dat je meinimme dêr’t jo foar betelje en net mear. Ik wie nei oanlieding fan de ferkiezings eins wol benijd en frege oan de dame oft se ek ferskil by de klanten fernimme koe tusken no en in wike lyn. Wy rekken yn petear, sy

Twa petearen op freedtemoarn.

Afbeelding
  Twa petearen   Hjoed hie ik oant no ta twa petearen dy’t ik even mei jim diele wol. Ik sil gjin nammen neame, dêr giet it ek net om, it giet oer de ynhâld. As earste krige ik in telefoantsje fan in dame dy’t my attindearre op eat dat mei myn wurk te krijen hat. Omdat de namme fan de frou my bekend foarkaam, frege ik wêr’t se wenne. Foardat we it wisten wienen wy yn petear oer har bern en al dy frachtweinen fol feefoer dy’t ik foar harren laden hie doe’t ik noch yn Snits wurke by wat doe Koudijs Wouda hjitte. Op myn fraach hoe’t de bern de hjoeddeistige konjunktuer yn de lânbou en de polityk belibben, kaam in ferbittere antwurd. Generaasjes hurd wurkjende minsken wurde mei in pinnestreek omtsjoene ta net mear winske. Se neamde in foarbyld, lisbatterijen binne hjir al jierren ferbean. Wat de griene tsjerke net wit, of net witte wol, is dat der massaal aaien út oare lannen ynfierd wurde, dy’t dêr produsearre wurde yn: Jim riede it al. Grutte kâns dat de meast fanatike tsjinstanner

Hongerwinter

Afbeelding
  Sneontemoarn. Bûtendoar is it in graad as seis, mar neffens de berjochten sil it in bytsje winterich wurde. Dat is moai, want dan kinne we wer wat fleuriger gesichten sjen yn dizze djiptryste perioade. Juster spruts ik mei immen dy’t fan bern ôf oan sjoernalist wurde woe en it ek wurden is. Op myn fraach oft er noch wolris nei syn âlde baas harke, wie it antwurd nee. ‘Oars wurd ik lilk en dat ha ik der net foar oer.’ It die my tinken oan it beslút dat ik in jier as wat lyn ek naam ha. Gjin talkshows mear, gjin jeuzeljende randstedelijke D66 NPO radio-babbelboksen. Fan de âld baas fan de sjoernalist hie ik yn 2017 al ôfskie naam. Ik ha in eed ôflein om nea te sizzen wêrom, dus dat doch ik ek net.   Mar as ik sa troch de wike wat om my hinne freegje, bin ik net de iennichste dy’t de brui der oan jûn hat. Sterker, ik moat stadichoan myn bêst dwaan om noch guon te finen dy’t noch wol de muoite nimme. De koers fan wat ea fielde as ‘fan ús’ is ferwurden ta in platprogramearre brij. De ma

Wêr is de humor yn Fryslân bleaun?

Afbeelding
  It wie oan de ein fan in waarme middei yn de neisimmer doe’t myn frou en ik fan it strân nei ús hotelkeamer rûnen. Flak foar it doarp stie oan de rjochterkant op in parkearplak in feesttinte. Doe’t wy der del kuieren, hearden wy it kraaiende lûd fan in frou dy’t hast net mear bykaam fan it laitsjen. It wurket mei laitsjen sa dat as je ien laitsjen hearre, josels faak ek in glimke net ûnderdrukke kinne. Sjoch mar ris nei filmkes fan laitsjende lytse poppen, it duorret mar even en jo laitsje mei. Dizze feesttinte stie oan de râne fan Nes, op it Amelân. It ûnmiskenbere stimlûd fan Lytse Teake wie troch de boksen te hearren en de oanwêzigen koenen syn humoristyske sketsjes wol wurdearje, ôfgeand op de respons. Humor as doel fan in moaie neimiddei. Kom dêr yn it tsjintwurdige Fryslân mar ris om. Is der noch humor yn Fryslân? Eartiids hienen je Akke Radsma, Rients Gratama en Lytse Teake dy’t de sealen yn de provinsje bespilen. Platspilen, moat ik sizze. Mei humor. Simpele humor, mei as