IJs? Het moet niet maller worden!

 

Wij mochten hedenochtend tijdens het koffie-uurtje in onze plaatselijke uitspanning getuige zijn van een komzelden geziene vreemde opstijging van onze plaatselijke doodgraver. De man, toch al niet  gezegend met overstelpend veel verstand, wilde ons hier doen geloven dat hij zich zonder kwalijke gevolgen op het buitenijs had begeven.

Nu, wij hebben dit heerschap vaker nuiver uit een groot gat horen blazen, maar schijtmerakels als dit wil er bij ons vanzelf niet in. Schele Durk, die op de eizoektijd na op een binnenvaartschip door de tijd komt, zei het helderop. Als de oude hij over de wiek gaat, is er geen sprake van deugdelijk ijs. Zelfs niet als de media in de Hoofdplaats per uitsturing meer dan de helft vol emelen over het dunne weer.

Er moet ons wat dat aangaat nog iets van het hart, de provinciale weerman, die bij de winterdag in een t-shirt het weer verkondigd, hoeft nu niet net te doen of is er reden om in een door beppe in elkaar gebreide sjaal en dikke winterjas met een schuitje als achtergrond op de beeldbuis te verschijnen, wij hebben ons in de luwte al menigmaal buitendeur begeven, en daar is ons niks van overkomen. Echter de commercie aangaande de opruiming van winterkleren zal hier nevens onze plaatselijke doordenker Lieuwe Almanak een rol in spelen, maar wij zien er wel doorheen, hoor. Een spul van lik me het vestje, zo staan wij daar onder.

Om op de zaak van hedenochtend terug te komen, onze plaatselijke doodgraver hield aan als motregen dat hij op een frisse dinsdag 26 maart 2013 op een door de natuur gevormde ijsvloer gestaan had. Nu zijn wij alhier niet te schijterig om een en ander na te kijken, maar de nuiten waaiden ons de laatste dagen haast uit de broek, dus geven wij dit maar over, de reis naar de open vlakte waar het altijd waait en waar het gekreun en geknars der tanden van kleumende eizoekers te horen is lijkt ons op vliegen.

Het koffie-uurtje verliep in verder in een goede sfeer.