De fabel van objectief zijn




Er was eens een gedeputeerde... Dat zou de standaard opening van een sprookje kunnen zijn, maar deze column is geen sprookje. Als het een sprookje zou zijn, had ik het ‘De Duivelse Kaasstolp’ genoemd.

Ik heb naar aanleiding van alle polarisatie van de afgelopen weken wel weer even gedacht aan wat deze gedeputeerde in het Friese Provinciehuis tussen de wandkleden van Claudy Jongstra tegen me zei. Of beter: wat deze gedeputeerde mij heeft uitgelegd. Als je in de democratie op een bepaalde plek belandt waar je jezelf bestuurder mag noemen, vindt er een proces plaats. De gevolgen van dat proces heb je vaak niet eerder in de smiezen dan wanneer je, al of niet gedwongen, die positie weer moet afstaan.
Ik neem deze gedeputeerde als voorbeeld. Er zijn verkiezingen, jouw partij mag na de formatie een gedeputeerde leveren. Jij bent de uitverkorene. Dan ga je midden op een ronde kaasplank zitten. Van alle kanten komen mensen die je goede raad in het oor fluisteren. In eerste instantie neem je overal tijd voor, je wilt jezelf goed oriënteren. Langzamerhand verzamelt zich een aantal vertrouwelingen die je meer en meer in één richting duwen. Dat is de koers die je als gedeputeerde zal gaan varen.

Maar er gebeurt nog wat en dat heb je niet in de gaten.

Langzaam zakt een grote glazen kaasstolp over jou en je vertrouwelingen heen. Het glas is van een dusdanige kwaliteit dat het bijna onbreekbaar is. In de periode dat de stolp nog niet helemaal op de plank is geland, hoor je zo nu en dan nog wel wat andere geluiden dan die van je vertrouwelingen. Maar na een tijdje is de stolp neergedaald en staat onwrikbaar op de houten plank.

Vanaf dat moment ben je als gedeputeerde volkomen geïnstitutionaliseerd. Je gaat bijna blind af op wat je vertrouwelingen je in je oor fluisteren. Misschien zijn er buiten de kaasstolp wel mensen met veel betere argumenten, maar die hoor je niet, je bent er niet ontvankelijk voor omdat alles afketst op de glasharde overkapping waaronder je bent beland. Al ben je bezig met alle goede intenties, je raakt doof voor argumenten.

Dit proces beperkt zich niet tot gedeputeerden. Alle partijen die elkaar de afgelopen weken voor van alles en nog wat uitmaakten, zitten onder hun eigen kaasstolp. En ze doen allemaal mee aan het wereldkampioenschap elkaar de grond inschrijven. Journalisten, TV- en radiomakers, columnisten, wetenschappers, politici, boeren, klimaatprotesters en de voor- en tegenstanders, allemaal zitten ze onder hun eigen veilige onverwoestbare kaasstolp. Ze luisteren niet, omdat ze elkaar niet verstaan kunnen of willen.

Dit verhaal over de kaasstolp bubbel vertelde een gedeputeerde me. Wie het was doet er niet echt toe. Volgens mij mag je het een klein wonder noemen als iemand de moed heeft om, al is het maar heel even, die kaasstolp op te tillen en te luisteren naar andere meningen. Dat zou in dit geval deze week zomaar weer eens een gedeputeerde geweest kunnen zijn. Hulde! Al zullen veel kaasstolpen nu wel weer trillen van boosheid omdat het volkje eronder het totaal met mij oneens is.

Sla die klotedingen aan gruzelementen en praat met elkaar.        

Reacties

Populaire posts van deze blog

Artificial Intelligence brûke as moreel kompas

Russen

'Skip the cow'