Frankfurter merke

Wij willen slechts onze fiets terug

Van onze plaatselijke verslaggever

MIJGDUINEN- Het is weer hommeles in de kruidje roer me niet wereld van de Friese literatoren. Nu maakt dat ons in de regel de pis niet lauw, echter er kwam ons alhier ter ore dat in de Hoofdplaats enige geldelijke middelen vrijgemaakt waren ter meerdere eer en glorie van het immer tot den verbeelding sprekende Friestalige proza en de edele dichtkunsten.

Plaatselijk redacteur Josef von Keulen tot Donderen heeft op het stuit de buizen uit het hok gehaald en is afgezet richting het domicilie van degenen die boven ons gesteld zijn om helderheid en kopij voor de plaatselijke dorpskrant De Ontbinding te vergaren.

Nu zijn wij niet zo van het omkijken, maar als het over klokken en rijwielen gaat willen wij nog wel eens uit een groot gat blazen over onze oosterburen, waarover wij overigens niet te mal willen, zij laten zich elk jaar braaf uitmelken op onze eilanden, dat we moeten hen ook weer niet te bot het mannenweer opzeggen.

Von Keulen tot Donderen werd op het huis der provincie door een goedlachse gedeputeerde volledig op de hoogte gebracht, tevens liet zij hem juichende tweets lezen over het uitwrijkse plan om tien monumentale Friese pennenvruchten naar de ruimruifte boekenmarkt te Frankfurt te exporteren. Nu zijn wij wat van de handel, maar wij moeten vanzelf wel wat bij zuipe en stuit blijven, toen wij de lijst door waren bleek het grote plan achter het plan niet volledig duidelijk.

Is het nu echt nodig om een reeks reeds niet meer onder ons zijnde schrijvers op de bok te zetten? Bovendien is het reeds in 850 talen overgezette werk van onze favoriete schrijver Rink van der Fjilde nu niet een boek dat qua onderwerp de banden met onze buren aanhalen zal, zo verklaarde een anonieme lezeres alhier. Zij had het boek gelezen, dit voor de duidelijkheid, wij willen geen napraat.

Het lijkt ons toe dat we beter met hedendaags nog schrijvende en dus levende schrijvers dat uit kunnen, dat zodoende.